Güzel yapmayı denediğimiz şeyler
Bazen kendimize doğru geleni yapmak ne kadar "doğru" bilmiyorum, şüphe ediyorum. "Elimden geleni yapıyorum" derken aslında bir başkası için normal dışı fazla şey yaptığınızı falan hiç hissettiniz mi? Aynı zamanda bir başkası içinde tam tersi konumda olabilmek var. Yani ben bunu yapıyorum, A kişisine göre çok. B kişisine göre normal, aynı oranda neredeyse (tamamen aynı olması mümkün değil bence). C kişisine göre ise yaptığım aslında çok basit; parmak kımıldatmak gibi bi'şey. Neden olmasın?
Bunları yazıyorum çünkü ilerde bir gün kendimi kendimle, fikirlerimi fikirlerimle karşılaştırmak istiyorum. İlerliyor muyum? Geriye mi gidiyorum?
Ölmeme son 10 dakika kaldığını bilmiş olsam bütün bunların analizini yapmak isterim.
"Acaba kendim ve çevremdekiler için faydalı bir ömür yaşadım mı?"
Yaptıklarımın yeterli olup olmadığını düşünmek yerine daha iyisi için mi uğraşmalıyım?
Daha iyisini yapıp yıpranmak yerine boş-verip kafa dinlemek?
O zaman da insanın içinde dolduramadığı yanları olur. "İçim rahat etmez" dedikleri şey. Çünkü nerde o eski vurdumduymaz haller. Dünyada pek çok zor şey var, bunlardan en çok korktuklarım top10 diye bir liste yapacak olsam 3. sırada tatmin etmemek ve tatmin olmamak olurdu. Verdiğim cevapların yetersizliğinden endişe ettiğim günler oldu? İnsanları cidden bu kadar önemsemek güzel mi yoksa saplantımsı, tiksinç bir durum mu? Ben C şıkkı diyorum, ikisi aynı anda.
"Abartmamak lazım" diye kendimi tembihliyorum sonra bir bakmışım yine abartıyorum. Eğer alternatif bir isim düşünsem adımı Abartı Heyecan koyardım. Bu iki duyguyu yoğun yaşamamdan dolayı sanırım, hızlı yıpranmaya ve sararıp solmaya mahkumum.
Düşünmek güzel şey. Ama faydalı şeyleri. Ne olmuş sanki halının sağındaki desenle solundaki desen arasında çok küçük farklar olsun? Aklı faydalı kullanabilmek ne harika bi özellik. Herkes düşünüyor. Ama kaçının önemli bi konu hakkında düşündüğünü söyleyebiliriz bilmiyorum.
Kendime not: Düşüncelerini faydalı yönlendir.
o zaman futo?
İlk defa ilford bir film kullanıyorum ve renklerini çok beğendim. Öncesinde iki farklı siyah beyaz film markası kullanmıştım ama ilford pan 400 şuan fav
Bunları yazıyorum çünkü ilerde bir gün kendimi kendimle, fikirlerimi fikirlerimle karşılaştırmak istiyorum. İlerliyor muyum? Geriye mi gidiyorum?
Ölmeme son 10 dakika kaldığını bilmiş olsam bütün bunların analizini yapmak isterim.
"Acaba kendim ve çevremdekiler için faydalı bir ömür yaşadım mı?"
Yaptıklarımın yeterli olup olmadığını düşünmek yerine daha iyisi için mi uğraşmalıyım?
Daha iyisini yapıp yıpranmak yerine boş-verip kafa dinlemek?
O zaman da insanın içinde dolduramadığı yanları olur. "İçim rahat etmez" dedikleri şey. Çünkü nerde o eski vurdumduymaz haller. Dünyada pek çok zor şey var, bunlardan en çok korktuklarım top10 diye bir liste yapacak olsam 3. sırada tatmin etmemek ve tatmin olmamak olurdu. Verdiğim cevapların yetersizliğinden endişe ettiğim günler oldu? İnsanları cidden bu kadar önemsemek güzel mi yoksa saplantımsı, tiksinç bir durum mu? Ben C şıkkı diyorum, ikisi aynı anda.
"Abartmamak lazım" diye kendimi tembihliyorum sonra bir bakmışım yine abartıyorum. Eğer alternatif bir isim düşünsem adımı Abartı Heyecan koyardım. Bu iki duyguyu yoğun yaşamamdan dolayı sanırım, hızlı yıpranmaya ve sararıp solmaya mahkumum.
Düşünmek güzel şey. Ama faydalı şeyleri. Ne olmuş sanki halının sağındaki desenle solundaki desen arasında çok küçük farklar olsun? Aklı faydalı kullanabilmek ne harika bi özellik. Herkes düşünüyor. Ama kaçının önemli bi konu hakkında düşündüğünü söyleyebiliriz bilmiyorum.
Kendime not: Düşüncelerini faydalı yönlendir.
o zaman futo?
İlk defa ilford bir film kullanıyorum ve renklerini çok beğendim. Öncesinde iki farklı siyah beyaz film markası kullanmıştım ama ilford pan 400 şuan fav
Yorumlar
Yorum Gönder