Sakin, Yalnız, Düşüncesiz.
Bugüne kadar düşünmenin verdiği ağırlıktan yakınıp durdum. Ama insan düşünmeden bir hiçmiş gerçekten. Düşünmek beynimizi diri, duygularımızı da taze tutan şeymiş meğerse. Ağlayacak bir şeyi olmayan bir insanın da ağlamaya ihtiyacı vardır. Çünkü bu insani bir ihtiyaçtır değil mi? Bu duygunun da varlığını unutmamak için. Hâlâ var olduğunu bilmek gerekir. En azından ben öyle düşünüyorum. Nefret, öfke de dahil. Bu dünyada boşuna olan tek bir nokta bile yoktur. İnsanlığın kendisi, kendimizdeki en iğrenç bulduğumuz duygusal hareketlere kadar hepsinin kişiliğimizde oluşturduğu bir çakıl taşı kadar da olsa yer var. Hepsi çok değerli. Hepsi bizim. Bize ait.
İnsan bir şeye kolay kolay ait olamaz. Ama aslında çok da görmekten hoşlanmadığımız veya çok sevdiğimiz özelliklerimiz ait olduğumuz en önemli şeyler. Çünkü hepsi bizimle ilgili.
Sakinlik güzel bir şey mi?
Evet, güzel. Ama kargaşaya alışmış bir ruhun uzun bir zamandan sonra sakinliği normal alıştığından fazla yaşaması da pek zor bir durum. Her zaman arada sırada sakinliğe ihtiyaç duyulup bu ihtiyaç kolayca giderilebilir. Giderebiliriz. 1 ay bile yeter, bazı insanlara daha kısa belki.
Fakat fazlasının faydalı mı zararlı mı olduğunu söylemek oldukça zor. Kendim için söylüyorum, bana çok da yaramadı. Sürekli çalışan beynim artık sadece sessizliğin bir parçası oldu. Dünyayı çok sık görmemek de bir hastalıktır. Fikirlerimin çürüdüğünü hissedebiliyorum. Eski ben geride kalıyor yavaşça. Belki daha iyi bir ben ortaya çıkar. Belki de o uzaktan bakıp eleştirdiğim birkaç insandan biri haline gelirim. -ki en büyük korkum bu, çünkü uzaktan bakınca bir çöplük gibi davrandıklarını görüyorum. içlerinde ne yaşadıklarını bilmiyorum, çok da umursamıyorum. ne yaşanırsa yaşansın dışarıya, bir başkasına bunu yansıtmak çok iyi bir fikir değil. çünkü onun bu durumda ne suçu var?-
Yalnızlık.
Ne kadar üzgünüm. Bu sakinlik beraberinde bu hissi getiriveriyor. Yalnızlıktan tiksinen ben, kendimle kaldım tamamen. Kendimle kalmaktan çok korkmuştum. Çoğu zaman yine kendime eziyet ediyorum fikirlerimle. Ama genel anlamda yalnızlık hakim. Birilerinin aklında olmak artık hiç umrumda değil. Hiç umursamıyorum. Çünkü ben de kimseyi düşünmüyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder